بررسی رابطه بین زردی نوزادی به عنوان علامت بالینی غیر اختصاصی و میزان بروزهیپوتیروئیدی کونژنیتال در نوزادان ارجاع شده به بیمارستان‌های آموزشی منتخب شهرستان مشهد

سابقه و هدف: کم کاری کونژنیتال تیروئید بیماری خطیری است که در صورت تشخیص و درمان به موقع از عوارضی مانند عقب افتادگی ذهنی پیشگیری می‌شود. اغلب در بدو تولد، بدون علائم بالینی است ولی باعث تشدید یا طول کشیدن زردی نوزادی می-شود. هدف از انجام این مطالعه تعیین وجود رابطه بین زردی به عنوان علامت بالینی غیراختصاصی و کم کاری کونژنیتال تیروئید است. روش بررسی: این مطالعه مقطعی روی140 نوزاد ترم سالم با سن 28-1 روز و میزان بیلی روبین توتال بیش ازmg/dl10 در چهار بیمارستان آموزشی انجام گرفت و تست‌های تیروئید در مورد آنان انجام شد. هورمون محرک تیروئید (TSH) به میزان بیش از mu/l10 و هورمون تیروکسین (T4) به میزان کمتر از µg/dl7 به عنوان کم کاری کونژنیتال تیروئید در نظر گرفته شد. یافته‌ها: در 14/2% نمونه‌ها (3 نفر) سطح هورمون T4 پایین بود. با توجه به اینکه TSH در 2 نفر >mu/l10بود، با بررسی بیشتر تشخیص هیپوتیروئیدی به میزان یک مورد در 140 نوزاد گذاشته شد. نتیجه‌گیری: در این مطالعه شیوع هیپو تیروئیدی در نوزادان مبتلا به زردی، 7:1000 بود. اکثر نوزادان مبتلا ابتدا بدون علامت بالینی اختصاصی هستند؛ بنابراین باید نسبت به تظاهرات بالینی غیر اختصاصی که زردی از زودرس ترین آنها است هشیار بود. تحت نظر داشتن این نوزادان و تکرار تست‌ها ضروری به نظر می‌رسد.